Autorki
Zoi Karelli
Ζωή Καρέλλη
1901 (Saloniki) – 1998 (Saloniki)
Poetka, dramaturżka, tłumaczka, eseistka, jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci greckiej literatury XX wieku. Studiowała języki obce i muzykę na Uniwersytecie w Salonikach. Debiutowała w 1935 roku na łamach czasopisma „Το Τρίτο Μάτι” [Trzecie oko] poematem Διαθέσεις [„Nastroje”]. W swojej twórczości poruszała kwestie tożsamości, egzystencji, duchowości, a także roli kobiety w społeczeństwie.
Była tłumaczką m.in. Thomasa Stearnsa Eliota, którego wpływy widoczne są w jej poezji. Łącznie opublikowała dwanaście tomików poezji, pięć sztuk teatralnych oraz liczne eseje, które ukazywały się w renomowanych czasopismach literackich. Była pierwszą kobietą przyjętą do Akademii Ateńskiej (1982), co stanowiło przełomowe wydarzenie w greckim środowisku intelektualnym. Karelli była również zaangażowana w promocję literatury greckiej poza granicami kraju.
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Państwowa Nagroda w dziedzinie poezji II stopnia —
za dorobek literacki
Wyróżnienie Ministerstwa Edukacji Francji:
„Palmes Académiques” (1956) za tomik Κασσάνδρα και
άλλα ποιήματα [„Kasandra i inne wiersze”]
Państwowa Nagroda w dziedzinie poezji I stopnia (1974) za Τα Ποιήματα, τόμ. Α΄, τόμ. Β΄ (1940–1973) [„Wiersze, tom Pierwszy, tom Drugi (1940–1973)”]
Nagroda poetycka Fundacji Kostasa i Eleni Ouranis (1978) za całokształt twórczości poetyckiej
Kiki Domoula
Κική Δημουλά
1931 (Ateny) – 2020 (Ateny)
Pracowała jako urzędniczka w Banku Grecji (1949–1974). Była żoną poety Athosa Dimoulasa (1921–1985). Oficjalnie debiutowała zbiorem poezji Έρεβος „Ereb”. Jest uznawana za jeden z najważniejszych głosów współczesnej poezji greckiej, a jej twórczość uchodzi za przełomową. Dimoula w poezji łączy osobiste doświadczenia z uniwersalnymi tematami i wnikliwą analizą ludzkich emocji oraz spraw codziennych. W jej twórczości odnajdziemy motywy: nieobecności i zapomnienia, zdumienia i zaskoczenia, przy jednocześnie zachowanym poczuciu nadziei. Tworzy w wierszach niekonwencjonalną gramatykę, by podkreślić siłę słów. Jej poezja została przetłumaczona na wiele języków. Była pierwszą poetką w historii, która znalazła się w prestiżowej serii poetyckiej francuskiego wydawnictwa Gallimard.
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Państwowa Nagroda Literacka II stopnia (1972)
za Το λίγο του κόσμου [„Trochość świata”]
Państwowa Nagroda Literacka I stopnia (1988) za Χαίρε ποτέ [„Zdroweś Nigdy”]
Nagroda poetycka Fundacji Kostasa i Eleni Ourani (1997)
Europejska Nagroda Literacka od Association Capitale Europeenne des Litteratures za całokształt twórczości (2009)
Wielka Państwowa Nagroda Literacka za całokształt twórczości (2010)
Od 2002 roku członkini Akademii Ateńskiej
W 2014 roku odznaczona Wielkim Krzyżem Orderu Feniksa (Το Τάγμα του Φοίνικος)
Katerina Angelaki-Rouk
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)
1939 Ateny – 2020 Ateny
Poetka, tłumaczka, eseistka, wykładowczyni akademicka. Była córką Janisa Angelakisa i Eleni z domu Stamaki. Jej ojcem chrzestnym był Nikos Kazandzakis, który dostrzegł jej talent i zachęcił ją do publikacji wierszy. Debiutowała w 1956 roku wierszem Μοναξιά [„Samotność”], który wydano w czasopiśmie „Καινούρια Εποχή” [Nowa Era]. Jej debiutancki tomik Λύκοι και σύννεφα ukazał się w 1963 roku. Była prekursorką grupy literackiej zwanej „pokoleniem lat 70.”, choć debiutowała dużo wcześniej niż większość zaliczanych do tej grupy poetek i poetów. Studiowała literaturę na Uniwersytecie Ateńskim oraz we Francji i w Szwajcarii. Na Uniwersytecie Genewskim ukończyła studia dla tłumaczy ustnych i pisemnych w zakresie: angielskiego, francuskiego i rosyjskiego. Jest autorką ponad dwudziestu tomików poetyckich, a jej wiersze zostały przełożone na kilkanaście języków. Twórczość poetycką łączyła z pracą tłumaczki (wybrane przekłady: William Szekspir, Samuel Beckett, Sylvia Plath, Seamus Heaney, Derek Alton Walcott, Saul Bellow, Jean‑Marie Drot, Władimir Majakowski, Michaił Lermontow, Aleksandr Puszkin, Iosif Brodski). Angelaki‑Rouk prowadziła wykłady z poezji i literatury na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie (Harvard, Princeton, Columbia i inne).
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Pierwsza Nagroda Poetycka Miasta Genewy „Prix Hensch” (1962)
Państwowa Nagroda Poetycka II stopnia (1985)
Nagroda Fundacji Kostasa i Eleni Ourani (2000)
Wielka Państwowa Nagroda Literacka za całokształt twórczości (2014)
Zefi Daraki
Ζέφη Δαράκη
1939 Ateny
Pracowała jako bibliotekarka w Bibliotece Publicznej w Atenach, z której w czasach dyktatury wojskowej została zwolniona. Ponownie wróciła do pracy w 1974 roku. W tym samym czasie zaczęła zajmować się literaturą i poezją. Jej mężem był wybitny poeta Viron Leontaris (Βύρων Λεοντάρης, 1932–2014). Na początku lat 60. zaczęła publikować swoje wiersze w greckich czasopismach literackich. Jej pierwszy zbiór wierszy, zatytułowany Piosenka nowych czasów, ukazał się w 1960 roku. Opublikowała prawie trzydzieści tomików poezji oraz dwie powieści.
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Państwowa Nagroda Poetycka I stopnia za Η σπηλιά με τα βεγγαλικά „Grota ze sztucznymi ogniami”
Nagroda Akademii Ateńskiej za całokształt twórczości (2015)
Katerina Gogou
Κατερίνα Γώγου
1940 Ateny – 1993 Ateny
Była niezwykle utalentowaną postacią greckiej sceny artystycznej. Karierę rozpoczęła jako aktorka, występowała już jako dwunastolatka, najpierw w teatrze, a następnie w filmie. Zagrała w około pięćdziesięciu filmach i była lubianą i rozpoznawalną aktorką, jednak prawdziwe uznanie przyniosła jej twórczość poetycka. Jej pierwszy tomik wierszy Τρία κλικ αριστερά „Trzy kliknięcia na lewo” sprzedał się w rekordowo wysokim nakładzie i do dziś jest jednym z najczęściej wznawianych tomików poezji. Gogou jest autorką siedmiu tomów poezji.
Jej poezję charakteryzuje wyrazisty głos i bunt przeciwko społecznemu i politycznemu status quo (reżim wojskowy 1967–1974). Wiersze Gogou są głęboko zakorzenione w jej biografii oraz w doświadczeniach życia w ateńskich dzielnicach robotniczych. Gogou porusza tematykę alienacji, przemocy i niesprawiedliwości społecznej, pisze w sposób surowy, bezkompromisowy i pełen emocji. Nie zdobyła żadnych oficjalnych nagród w kategorii poezji, a jedynie ogromną popularność wśród czytelników. Tworzyła na marginesie „pokolenia lat 70.”. Zmarła śmiercią samobójczą.
Athina Papadaki
Αθηνά Παπαδάκη
1945 Ateny
Ukończyła studia politologiczne, po których rozpoczęła pracę jako dziennikarka i producentka popularnej audycji radiowej Τα παραμύθια μας [„Nasze bajki”] współtworzonej przez dzieci. Jako poetka zadebiutowała w 1974 roku i od tego czasu wydała drukiem dwanaście zbiorów poezji, dwie książki poetyckie i siedem książek dla dzieci. Jest również autorką felietonów i recenzji literackich publikowanych w gazetach i czasopismach (m.in. „Η Αυγή”, „Το Βήμα”, „Διαβάζω”). Twórczość poetycka Papadaki koncentruje się na kobiecie i jej egzystencji, rozpatrywanej od czasów mitologicznych i Homera aż po współczesność.
Poetka z niezwykłą wrażliwością analizuje realia codziennego życia, sięgając po środki wyrazu charakterystyczne dla surrealizmu. W jej wierszach pojawia się tematyka osobistej i społecznej izolacji kobiet, ale także celebracja wyjątkowych aspektów kobiecości, takich jak macierzyństwo, miłość, ból, romantyzm oraz płodność.
W 2010 roku Papadaki została uhonorowana prestiżową nagrodą im. Lamprosa Porfyrasa, przyznawaną przez Akademię Ateńską, za tom poezji Με λύχνο και λύκους [„Z kagankiem i wilkami”].
Maria Laina
Μαρία Λαϊνά
1947 Patras – 2023 Marousi
Studiowała prawo na Uniwersytecie Ateńskim. Pracowała jako krytyczka sztuki, scenarzystka, eseistka, felietonistka, producentka radiowa i telewizyjna. Tłumaczka literatury, redaktorka książek z zakresu sztuki, literatury, filozofii. Wykładała język grecki oraz przekład poetycki na wielu wyższych uczelniach. Była wszechstronną i cenioną postacią greckiego świata literackiego oraz kulturalnego. Jako poetka zadebiutowała w 1968 roku tomikiem Ενηλικίωση [„Dorosłość”]. W 1993 roku otrzymała Państwową Nagrodę Poetycką za zbiór poezji Ρόδινος φόβος [„Różowy strach”]. Niemiecki przekład tego zbioru zdobył Nagrodę Miasta Monachium. W 1996 roku otrzymała również Nagrodę Kawafisa [Διεθνές Βραβείο Καβάφη], a w 1998 — Nagrodę Marii Callas Trzeciego Programu Radia Greckiego. W roku 2022 została uhonorowana Główną Nagrodą Państwową. Opublikowała dziesięć tomów poetyckich, a także sztuki teatralne, prozę i eseje. Opracowała również ważną antologię poezji zagranicznej XX wieku, wybierając do niej wiersze z istniejących już tłumaczeń. Jej twórczość poetycka wyróżnia się introspektywnym i emocjonalnym stylem. Badała granice i niuanse ludzkiej kondycji, posługując się nagim, oszczędnym językiem, który nadaje jej poezji rys szczerości. W jej pracach, zwłaszcza po tomiku Ρόδινος φόβος [„Różowy strach”], dominuje poczucie samotności, rozkładu oraz metafizyczna gra z elementami rzeczywistości.
Wybrane nagrody
Państwowa Nagroda Poetycka za zbiór poezji Ρόδινος φόβο „Różowy strach”
Nagroda Kawafisa (1996)
Nagroda Fundacji Kostasa i Eleni Ourani za całokształt twórczości (2014)
Główna Nagroda Państwowa (2022)
Jenny Mastoraki
Τζένη Μαστοράκη
1949 Zografou – 2024 Ateny
Poetka, dziennikarka, tłumaczka. Studiowała filologię bizantyjską i średniowieczną na Uniwersytecie Ateńskim. Jako poetka debiutowała wierszem w Ποιητική αντιανθολογία [„Poetyckiej antyantologii”] Dimitrisa Iatropoulosa. Jej pierwszy tom poetycki Διόδια [„Opłaty za przejazd”] ukazał się w 1972 roku. Opublikowała jeszcze trzy: Το σόι [„Ród”] (1978), Ιστορίες για τα βαθιά „Opowieści z głębi”, Μ› ένα στεφάνι φως „W wieńcu światła”. W 1966 roku Mastoraki wydała książkę ΜΠΗΤΛΣ [„The BEATLES”] — była to pierwsza tego typu publikacja w Grecji; napisała ją za namową starszego brata Nikosa Mastorakisa (Νίκος Μαστοράκης), dziennikarza oraz producenta radowego i telewizyjnego. Początkowo poetka poddawała krytyce moralnej instytucje i władzę. Ironię i satyrę wplatała w młodzieńczy i romantyczny sprzeciw wobec wszystkiego. Po roku 1975 gniewne tony osłabły i skupiła się na sferach osobistych, które dostarczają dowodów na poszukiwanie i tworzenie mitu przejścia od okresu dojrzewania do dojrzałości. Późniejsze prace Mastoraki obfitują w dialog intertekstualny z postaciami i nurtami greckiej tradycji literackiej (Arystoteles Valaoritis, Andreas Kalwos, Dionisios Solomos, romantyzm, klasycyzm). W wierszach eksperymentowała z wyrażeniami popularnymi i średniowiecznymi, wzmacniając w ten sposób mitologiczny wymiar postrzegania historii i świata greckiego. Mastoraki była wybitną tłumaczką i zostawiła pokaźny dorobek przekładów, od eseju i prozy poprzez sztuki teatralne i poezję aż do książek dla dzieci. Wśród autorów, których wprowadzała w język grecki, znajdują się: Peter Bien, Heinrich Böll, Elias Canetti, Lewis Carroll, Erich Fromm, Allen Ginsberg, Heinrich Heine, Heinrich Hoffmann, Edmund Keeley, Heinrich von Kleist, Karl Marks, Carson McCullers, Harold Pinter, Edgar Allan Poe, Jerome David Salinger i inni. Przekładała z języka angielskiego, niemieckiego i włoskiego.
W 1989 roku została wyróżniona przez Uniwersytet Columbia w Nowym Jorku za swoją pracę tłumaczeniową, a w 1992 przez Międzynarodową Radę ds. Książek dla Młodzieży (International Board on Books for Young People, IBBY) za przekład książki Wędrowiec do Świtu C. S. Lewisa.
Pavlina Pampoudi
Παυλίνα Παμπούδη
1948 Ateny
Poetka, autorka literatury dziecięcej, tłumaczka. Żona dramatopisarza i prozaika Wasilisa Ziogasa (Βασίλης Ζιώγας). Studiowała filozofię (Wydział Historyczno‑Archeologiczny Uniwersytetu Ateńskiego), fizykę i matematykę na Uniwersytecie Ateńskim, sztukę na Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών [Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych] oraz w Byam Shaw School of Art w Londynie. Pracowała jako copywriterka w agencjach reklamowych oraz redaktorka w wydawnictwie.
Debiutowała pod pseudonimem N. Boreadou w 1964 roku tomikiem Ειρηνικά [„Diakoniki”]. Wydała szesnaście zbiorów poezji, sześć książek prozatorskich, ponad czterdzieści książek przeznaczonych dla dzieci. Przekładała Lewis Carroll, Alana Alexandra Mylna, Charlesa Dickensa, Thomasa Stearnsa Eliota, Roberta Stevensona, Antoniego Czechowa, Marka Twaina i innych. Miała także indywidualne wystawy obrazów. Napisała kilka scenariuszy dla radia i telewizji, a także wiele piosenek.
Twórczość poetycka Pampoudi charakteryzuje się hermetycznością i introspekcyjnym podejściem do języka. Jej wiersze są proste, często pozbawione rytmu, a ich głównym motywem jest eksploracja mrocznego,
niemal demonicznego wszechświata. Pampoudi łączy w swojej poezji elementy emocjonalnego i intelektualnego dystansu, tworząc przestrzeń, w której osobiste przeżycia stają się jedynie częścią szerszej, introwertycznej refleksji.
Veroniki Dalakoura
Βερονίκη Δαλακούρα
1952 Ateny
Poetka, prozaiczka, tłumaczka, dramaturżka. Studiowała prawo na Uniwersytecie Ateńskim, ekonomię w Paryżu i geografię humanistyczną w Montpellier. Pracowała jako prawniczka i tłumaczka. Wykładała antropogeografię na Uniwersytecie Demokryta w Komotini (Tracja). Od 1996 roku zatrudniona w szkolnictwie średnim.
Debiutowała tomem Ποίηση 67–72 [„Poezja 67–72”] w 1972 roku. Opublikowała dziesięć tomów poetyckich, opowiadania, scenariusze teatralne. Tłumaczy poezję, prozę i sztuki teatralne (Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire, Lawrence Ferlinghetti, José Triana i inni). Jej wczesną twórczość cechuje zmysłowość i bezpośredniość, zaś późniejszą erotyzm. Stałym elementem jest kwestionowanie zdominowanego przez mężczyzn systemu wartości.
Aleksandra Plastira
Αλεξάνδρα Πλαστήρα
1954 Ateny
Poetka. Studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Ateńskiego. Pracuje jako redaktorka tekstów. Debiutowała w 1981 roku tomem Σχέδια για να μάθω να υπακούω [„Plany bym nauczyła się posłuszeństwa”]. Plastira pisze także książki dla dzieci. Poetka inspiruje się surrealizmem, jej twórczość wyróżnia się epigramatyczną zwięzłością, subtelnym liryzmem oraz wyrazistą, intensywną obrazowością.
Dimitra Ch. Christoloulou
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
1953 Ateny
Poetka. Studiowała prawo i literaturę grecką na Uniwersytecie Ateńskim. Do emerytury pracowała jako nauczycielka w publicznym szkolnictwie średnim. Debiutowała tomem Τα άλογα του Μυροβλήτου [Konie Świętego Demetriusza Mirotoczywego] w 1974 roku i od tego czasu opublikowała trzynaście książek poetyckich, powieść i antologię starożytnej greckiej poezji lirycznej Πιο Μουσική απ› τη Μουσική Μικρό Λυρικό Ανθολόγιο, którą przetłumaczyła z greki na język nowogrecki.
Jej poezja uważana jest za połączenie egzystencjalnego niepokoju z polityczno‑społeczną obserwacją, przy czym poetka szczególną uwagę zwraca na dążenie do kondensacji i zwięzłości w wyrazie. To dążenie do minimalistycznej formy osiągnęło najwyższą intensywność w dwóch ostatnich książkach, gdzie każdy z pięćdziesięciu wierszy składa się z dwudziestu czterech wersów. Liczba ta, według poetki, symbolizuje poezję jako rytuał czasu i rytmu, który nie może przekroczyć granic jednego dobowego cyklu — symbolu „narodzin, apogeum i śmierci”.
Wybrane nagrody
W 2006 roku została nominowana do Państwowej Nagrody Poetyckiej
za tom Ελάχιστα πριν [„Zaledwie przed”]
W 2008 roku otrzymała Państwową Nagrodę Poetycką
za tom poetycki Λιμός [„Klęska głodu”]
Liana Sakelliou
Λιάνα Σακελλίου
1956 Ateny
Poetka, tłumaczka, krytyczka, filolożka, wykładowczyni akademicka. Studiowała literaturę angielską na Wydziale Języka Angielskiego i Literatury Uniwersytetu Ateńskiego. Kontynuowała studia w Wielkiej Brytanii (tytuł magistra na Uniwersytecie Edynburskim i tytuł magistra na Uniwersytecie w Essex) i w Ameryce (tytuł doktora na Uniwersytecie Stanowym Pensylwanii). Jest autorką dwudziestu ośmiu książek: obszernych monografii, opowiadań, esejów krytycznych, artykułów i tłumaczeń, które zostały opublikowane w Grecji, Francji, Rumunii, Hiszpanii i USA. Swój pierwszy tom poetycki Αφές ρέουσες [„Strumienie dotyków”] wydała w 1992 roku. Jej wiersze zostały przetłumaczone na dwanaście języków i ukazały się w międzynarodowych czasopismach i antologiach. Prowadzi kolumnę poświęconą tłumaczeniom poezji anglojęzycznej w elektronicznym magazynie www.poeticanet.gr — przetłumaczyła na język grecki wiersze ponad pięćdziesięciu amerykańskich poetek i poetów.
Jest profesorem kreatywnego pisania i literatury amerykańskiej na Wydziale Języka Angielskiego i Literatury Uniwersytetu Ateńskiego. Za swoją działalność naukową i pisarską otrzymała dwa stypendia Fundacji Fulbrighta (z Wydziału Studiów Hellenistycznych Uniwersytetu Princeton, od British Council, a także stypendium Marie Curie Intra‑European Fellowship). Sakelliou była wielokrotnie zapraszana do udziału w międzynarodowych festiwalach poetyckich i pełniła funkcję poety‑rezydenta na uniwersytetach zagranicznych. Od marca 2010 roku uczy kreatywnego pisania w Fundacji Takisa Sinopoulosa. Jest członkinią różnych stowarzyszeń naukowych, Society of Authors od 2010 roku, a w 2017 w Brukseli pełniła funkcję przewodniczącej międzynarodowego komitetu Europejskiej Nagrody za Krótkie Opowiadanie oraz w 2018 przewodniczącej greckiego komitetu Europejskiej Nagrody za Krótkie Opowiadanie (EUPL). Była wiceprzewodniczącą państwowej komisji nagród translatorskich (2015–2017), znalazła się także w prezydium Stowarzyszenia Pisarzy (2017–2019). Twórczość poetycka Sakelliou harmonijnie łączy dwa kluczowe aspekty: muzyczną płynność, która wzmacnia oniryczną i nieuchwytną naturę emocji, oraz refleksyjny intelekt, który pozwala te emocje przełożyć na przejrzyste i uniwersalne przesłania. Jej wiersze, bogate w narracyjną głębię, a czasem zaskakujące zwięzłością, opierają się na sugestywnych obrazach, które odkrywają najistotniejsze prawdy o ludzkim życiu.
Maria Koursi
Μαρία Κούρση
1958 Ateny
Poetka. Studiowała nauki polityczne na Uniwersytecie Ateńskim. Pracuje jako redaktorka i korektorka w Athens Publishing House oraz w wydawnictwie Λιβάνη. Przez dziesięć lat prowadziła Pracownię Literacką, w ramach której nauczała w Liceum Leontejskim (Λεόντειο Λύκειο). Debiutowała tomem Ποιήματα [„Poezje”] w 1981 roku.
W dotychczasowym dorobku ma siedemnaście książek poetyckich. Jej wiersze zostały przetłumaczone na język francuski, angielski, włoski, hiszpański oraz polski. Reprezentowała Grecję na międzynarodowych festiwalach poezji oraz konferencjach poświęconych literaturze. Do wierszy Koursi muzykę skomponował Kostas Liwadas (Κώστας Λειβαδάς), a nagrania ukazały się na CD pod tytułem Από τον Ευριπίδη στη Μαρία Κούρση [„Od Eurypidesa do Marii Koursi”] w wykonaniu Dimitry Galani (Δήμητρα Γαλανή). We współpracy z Narodowym Centrum Badań Nauk Przyrodniczych „Demokryt” (Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών „Δημόκριτος”) napisała teksty do nagrodzonego projektu Kosmos: Kulturowa osmoza. Mitologia i sztuka (Cosmos: Πολιτισμική όσμωση. Μυθολογία και Τέχνη).
W 2022 roku została wyróżniona przez czasopismo
„Chartis” za książkę dla dzieci Mit o królu Erysichtonie.
W 2023 roku Akademia Ateńska przyznała jej Nagrodę
Lambrosa za książkę Εξόδιος Αέρας [„Wiatr funeralny”].
Eleni Lintzaropoulou
Ελένη Λιντζαροπούλου
1962 Nikai w Attyce
Poetka. Absolwentka i doktorantka Wydziału Teologii Społecznej i Religioznawstwa Szkoły Teologicznej Uniwersytetu Ateńskiego. Ponad piętnaście lat zajmowała się teatrem amatorskim, pisząc, adaptując i reżyserując sztuki oraz opowiadania dla dzieci. Pracuje jako wolontariuszka i koordynuje ogólnokrajowe działania na rzecz kultury i edukacji w więzieniach w ramach sieci „Georgios Zouganelis”.
Jej teksty, wiersze, eseje i recenzje publikowane są w czasopismach, antologiach poetyckich. Debiutowała Ο πίθος των γυναικών [„Beczka Danaid — beczka kobiet”] w 2013 roku, od tego czasu wydała jeszcze cztery tomy poezji. Napisała opowiadanie dla dzieci, zbiór krótkich prozatorskich tekstów, ilustrowany zbiór wierszy dla dzieci i dorosłych Gry językowe — 20+1 wierszy do zabawy oraz zbiór esejów i recenzji dotyczących twórczości Eleni Ladia.
Maria Topali
Μαρία Τοπάλη
1964 Saloniki
Poetka, tłumaczka. Studiowała prawo w Atenach i na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem jako stypendystka Fundacji Daimler‑Benz. Pracuje w Narodowym Centrum Badań Społecznych. W latach 2006–2008 prowadziła seminarium poświęcone tłumaczeniu poezji w Europejskim Centrum Tłumaczeń Literatury i Nauk Humanistycznych (EKEMEL), a w latach 2007–2008 zajęcia na temat „Poetyki przestrzeni” na Wydziale Architektury Uniwersytetu Tesalii.
Jej pierwszy tomik poezji Σερβίτσιο Τσαγιού [„Serwis do herbaty”] ukazał się w 1999 roku. Drugi Λονδίνο και άλλα ποιήματα [„Londyn i inne wiesze”], z 2006 roku, został doceniony przez krytykę i znalazł się na krótkiej liście nominacji do nagrody poetyckiej czasopisma literackiego „Διαβάζω” [Czytam]. Jej wiersze zostały przetłumaczone na języki niemiecki i włoski.
Systematycznie publikuje krytykę literacką, recenzje poezji w czasopiśmie poetyckim „Ποίηση” [Poezja] i w kontynuującym jego tradycje „Ποιητική” [Poetycki] Przekłada z języka niemieckiego zarówno poezję (Bertolt Brecht, Annette von Droste‑Hülshoff, Peter Huchel, Else Lasker‑Schüler, Rainer Maria Rilke), jak i prozę (Jacob Burckhardt, Hans Magnus Enzensberger). Tłumaczyła również dzieła Jacoba Burckhardta, Jürgena Habermasa, Hansa Magnusa Enzensbergera i Maxa Frischa. Topali pisze też libretta do musicali oraz sztuki teatralne. W 2018 roku ukazała się w języku niemieckim antologia poezji greckiej XXI wieku (Dichtung mit Biss: Griechische Lyrik aus dem 21. Jahrhundert) pod redakcją Topali i w tłumaczeniu Torstena Israela.
Jej poezję charakteryzuje przejrzysty język poetycki z licznymi odniesieniami intertekstualnymi i z elementami autoreferencji.
Katerina Iliopoulou
Κατερίνα Ηλιοπούλου
1967 Mieszka i pracuje w Atenach
Jest poetką, artystką i tłumaczką. Studiowała w School of fine arts Metropolitan University w Londynie oraz na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach. Jest redaktorką naczelną „ΦΡΜΚ” FRMK, dwumiesięcznika poświęconego poezji, poetyce i sztukom wizualnym. Pracuje jako jego redaktorka naczelna. Zaczynała od tomu poezji Ο κύριος Ταυ [„Pan Tau”] — za ten debiut w 2007 roku czasopismo literackie „Διαβάζω” [Czytam] przyznało jej pierwszą nagrodę. Kolejny tomik Άσυλο [„Azyl”] ukazał się 2008 roku. Jej poezja była tłumaczona i publikowana w czasopismach literackich i antologiach w wielu językach (angielski, francuski, włoski, hiszpański, szwedzki, fiński, turecki, bułgarski).
Iliopoulou jest autorką esejów i recenzji dotyczących poezji. Jest redaktorką dwujęzycznej antologii współczesnej poezji greckiej Karaoke Poetry Bar (2007) i współredaktorką greekpoetrynow.com. Katerina Iliopoulou uczestniczyła w wielu międzynarodowych programach pisarskich i tłumaczeniowych, festiwalach i biennale. Przekłada na język grecki Sylvieę Plath, Teda Hughesa, Minę Loy, Roberta Hassa. W swojej pracy proponuje poezję jako strategię życia, porusza kwestie tożsamości, percepcji i mitu zarówno w osobistym, jak i zbiorowym polu doświadczeń.
Georgia Triantafillidou
Γεωργία Τριανταφυλλίδου
1968 Saloniki
Studiowała nowożytną literaturę grecką na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach. Opublikowała trzy tomiki poezji, debiutowała Ο ποιητής έξω [„Poeta poza”] w 2004 roku. Przez osiem lat publikowała recenzje książek i wywiady w gazecie miejskiej „Kavala Post”. Od 2001 roku mieszka na stałe w Kawali. Jej wiersze znalazły się w antologiach: Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών — Hellenica Novelty Within or Beyond Language: Anthology of Young Greek Poets (Γαβριηλίδης 2009, Gavriilidis 2009) w przekładzie na angielski Yannisa Goumasa; Έλληνες ποιητές του 21ου αι. „Greccy poeci XXI wieku” w przekładzie na francuski Michela Volkowitza (red.); Austerity Measures pod redakcją Karen Van Dyck (Penguin 2016); Dichtung mit Biss, Edition Romiosin (2018) w przekładzie na niemiecki Torstena Israela.
Aristea Papaleksandrou
Αριστέα Παπαλεξάνδρου.
1970 Hamburg
Dorastała w Wolos (Grecja). Studiowała muzykę oraz średniowieczną i nowożytną literaturę grecką na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Ateńskiego, jednocześnie uczęszczając do Wyższej Szkoły Sztuki Dramatycznej przy Teatrze Narodowym. Włada dwoma językami obcymi, jest członkinią Stowarzyszenia Pisarzy i aktywnie uczestniczy w wydarzeniach poetyckich poprzez publikacje w czasopismach i antologiach.
Pracuje jako redaktorka literacka w wydawnictwie. Debiutowała swoimi wierszami w 1997 roku, a jej pierwszy zbiór poezji Δύο όνειρα πριν [„Dwa sny przed”] opublikowano w 2000 roku. Dotychczas wydała sześć tomów poezji, najnowszy z nich to Νυχτερινή βιβλιοθήκη [„Nocna biblioteka”] z 2021 roku. Jak dotąd Papaleksandrou nie zorganizowała żadnego oficjalnego wydarzenia z okazji premiery któregokolwiek ze swoich tomików poezji i zamierza utrzymać tę zasadę. Poetka kieruje swoją twórczość poetycką do hermetycznego grona odbiorców, swoich wiernych wielbicieli. W 2017 roku otrzymała Nagrodę im. Petrosa Harisa przyznaną przez ateńską Akademię Filmową. Zbiór Μας προσπερνά [„Wyprzedza nas”] z 2015 roku ukazał się w Vermont, USA, w tłumaczeniu Philipa Rampa: It’s Overtaking Us (wydanie dwujęzyczne, 2020).
Papaleksandrou w 2021 roku obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską w Ateńskiej Szkole Sztuk Pięknych pt. Η πρόσληψη του ποιητικού λόγου των Ελληνίδων δημιουργών στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αι [„Recepcja dyskursu poetyckiego przez greckie twórczynie w ostatnim ćwierćwieczu XX wieku”].
